Κουράστηκα. Βαρέθηκα να γυρνώ στο σπίτι ζαλισμένος από αλκοόλ και κάπνα. Βαρέθηκα ματιές με τρίτες ν’ ανταλλάζω και στο τέλος να συγκρατώ το θηρίο μέσα μου. Να του απαγορεύω να εκφραστεί, γιατί πιστεύω, και αυτή τη φορά θέλω να τα κάνω όλα σωστά. Θέλω να γυρνώ και να με περιμένει με τα μεγάλα της μάτια, όλο χαρά. Γιατί με αγαπά, και την αγαπώ όσο κανείς ποτέ δεν θα την αγαπήσει. Θέλω να κάθομαι μερικά βράδια στο σπίτι, να φροντίζω τον εαυτό μου και να την περιμένω μέσα στον ενθουσιασμό να γυρίσει για να τη σφίξω μέχρι να της κοπεί η ανάσα, μετά να παραπονεθεί αστειευτικά, μετά να τη σηκώσω στα χέρια μου και με τη χαρακτηριστική απαλή ορμή να τη ρίξω στο κρεβάτι. Και να της λατρέψω το σώμα, να επικοινωνήσουμε αγνά, σαρκικά.
Θέλω να γυρνά από τη δουλειά της, να είναι κουρασμένη. Ίσως και λίγο τσαντισμένη. Εγώ, σαν σφουγγάρι θα ρουφώ και θα παίρνω μακριά κάθε σωματική και ψυχολογική της κούραση. Θα της χαϊδεύω το κεφάλι και θα εξαφανίζω τον πονοκέφαλο. Θα τη φιλώ όπου νιώθει κούραση. Θα της λέω ότι όλα θα πάνε καλά και ότι στο κοινό μας ρεπό θα της έχω μια σπουδαία έκπληξη. Αυτή τότε θα με ρωτάει, με το μοναδικό της πείσμα, τόσο έντονα, που τελικά θα αναγκάζομαι να της πω, και θα χαλάω την έκπληξη. Αλλά δεν πειράζει, γιατί θα περνάμε καλά έτσι κι αλλιώς.
Κουράστηκα να μην τη ζω. Θέλω να βγαίνει με τις φίλες της. Να μην τη βλέπω για ένα ή δύο βράδια. Θέλω να πηγαίνει να βλέπει ταινίες, να φτιάχνει κοσμήματα. Δεν θέλω να είμαι όλος της ο κόσμος. Απλά θέλω να είμαι μια μικρή μα γαλήνια και πανέμορφη γωνιά του κόσμου της. Θέλω να είμαι το οχυρό της. Εκεί που σπεύδει όταν πρέπει να οπισθοχωρήσει απέναντι στις προκλήσεις της ζωής, εκεί που σπεύδει για νέες ιδέες, ανασύνταξη και για ανάρρωση από τις πληγές που της προκαλεί η μάζα και η χαζομάρα της μάζας.
Θέλω να έρχεται και να μου περιγράφει τις εμπειρίες της ημέρας της. Να της περιγράφω και εγώ τις δικές μου. Να της λέω τις τρελές μου ιδέες για το παρελθόν και το μέλλον. Να μου εκφράζει την περιέργειά της για τη ζωή. Γιατί είναι πολύ περίεργη. Θέλει να τα ζήσει όλα. Το βλέμμα της, όπως και το δικό μου, δεν κουράζεται ποτέ. Θυμίζει βλέμμα γερακιού, συνέχεια επί ποδός για να αδράξει την κάθε ευκαιρία.
Βαρέθηκα τη μοναξιά. Θέλω πάλι να καθόμαστε γυμνοί και αγκαλιασμένοι, και να μου απαγγέλλει Καββαδία. Να έχει χτίσει ύφος και ξαφνικά να κάνει ένα σαρδάμ, και εγώ να γελάω κάτω απ΄τα γένια μου. Να θυμώνει ελαφρά και εγώ να της εξηγώ πως εκτιμώ απίστευτα αυτό που κάνει και ότι το διασκεδάζω αφάνταστα. Να τη φιλάω και να της λέω πως την αγαπώ. Να χαμογελά γαλήνια και να συνεχίζει την απαγγελία.
Βαρέθηκα να μαγειρεύω μόνος. Δεν έχει γούστο. Θέλω να τη δω πάλι να τινάζεται από φόβο σαν νεογέννητο γατί με τον ήχο του λαδιού που σκάει και να σπεύδω εγώ να αναλάβω τη διαδικασία και να καίγομαι εγώ αντί για εκείνη. Θέλω πάλι να κρέμομαι από τα χείλη της, όταν περιμένω την άποψή της για το μαγείρεμά μου, γιατί θέλω να της τα προσφέρω όλα όπως τα επιθυμεί.
Θέλω να βολτάρουμε μαζί. Να πηγαίνουμε σε πάρκα, εκεί να κοιτάμε τις γάτες να κάνουν όλες τις χαζομάρες τους και να μας πιάνει υστερία και να θέλουμε να τους δαγκώσουμε τα αυτιά καθώς αυτά γίνονται τελείως επίπεδα όταν τις πλησιάζουμε. Γιατί έτσι νομίζουν πως κρύβονται. Να πηγαίνουμε σε συναυλίες και να πίνουμε τις μπίρες μας. Να της δείχνω πού και γιατί ο ντράμερ έκανε λάθος, και αυτή να μην καταλαβαίνει, και τότε να της υπόσχομαι πως όταν πάμε σπίτι θα της δείξω τον σωστό ρυθμό. Αλλά πηγαίνοντας στο σπίτι και παίζοντάς της ένα συγκεκριμένο ρυθμό, τα αίματα ανάβουν και αγκαλιασμένοι πέφτουμε στο στρώμα. Να πηγαίνουμε σε εκθέσεις βιβλίου. Να κοιτάμε για ώρες πολλά βιβλία, να χαρίζουμε ο ένας στον άλλον και πού και πού, όταν τα βλέμματα είναι στραμμένα αλλού, να τσεπώνουμε μερικά.
Βαρέθηκα να ξυπνώ με το ξυπνητήρι. Θέλω να ξυπνώ με το φιλί της, να με αγκαλιάζει και να τρέμουμε μαζί από την πρωινή ψύχρα. Να ακούω το κλασικό «Ένα τέταρτο ακόμα». Και εγώ να της θυμίζω πως τώρα πρέπει να σηκωθούμε για να προλάβουμε τις υποχρεώσεις μας. Ενίοτε να αντιστρέφονται και οι ρόλοι.
Μου έχει λείψει η φωνή της, η θέασή της, οι ιδέες της, οι ευωδιές και οι χυμοί του σώματός της, το άγγιγμά της. Μα πάνω από όλα μου έχει λείψει η διαδικασία του να την κάνω χαρούμενη. Να τη φροντίζω και να με φροντίζει.
εμφάνιση σχολίων