Κλέβω ανάσες. Τις φυλάω σε βαζάκια. Ταξινομημένες ανάσες-τρυφερού φιλιού, χαρούμενου ξυπνήματος, αδηφάγου έρωτα -όλες μαζί φυλαγμένες να 'χω όταν έρθει η εποχή της στέρησης. Όταν θα αποτελειώνει το οξυγόνο, θα είσαι η σωτηρία.
Ανοιγοκλείνω τα μάτια σαν διάφραγμα μηχανής, τα κινώ να γίνουν καταγραφές εικόνων να μην ξεθωριάσουν χρώματα και σχήματα, να κοροϊδευτεί ο χρόνος από δύο εραστές που σμίξανε με ασυγκράτητο εγωισμό. Κι ύστερα τον γκρεμίσανε κι αυτόν στης λησμονιάς τον Καιάδα. Να μην έχει ψεγάδι τούτη η αγάπη. Να μείνει μονάχα άφθαρτη κολασμένη αγία αγάπη. Να καμαρώνει το σύμπαν για την ύπαρξη.
Να γίνουν οι εραστές θεοί. Να ζήσουν παράδεισο και κόλαση μαζί σε μια συγχώνευση που δεν επιτρέπει διαχωρισμούς. Και μήλο και φίδι και μαγικό ραβδί και καθρέφτης μαγικός να ορίζει την ομορφιά. Όλη η ομορφιά δική σου μάτια μου. Άφθαρτη, αθάνατη, ακαταλαβίστικα μοναδική και αξεπέραστη. Αγάπη παλιομοδίτικη και έρωτας πορνογραφικός όπως μόνο στους πραγματικούς εραστές επιτρέπεται.
Πιστεύω, είδα, αναπνέω εσένα και ξέρω, φυτρώνει και στην έρημο κυκλάμινο, το είδα εγώ. Είναι ωραία εδώ μαζί σου, ακόμα και χωρίς εσένα.
εμφάνιση σχολίων