0
1
σχόλια
244
λέξεις

Στείλτε μας το δικό σας κείμενο στο [email protected]

ΕΜΜΑΝΟΥΕΛΛΑ ΣΑΜΑΡΑΚΗ
30 Σεπτεμβρίου 2014
Περπατώντας στην πόλη, δεν έχει σημασία σε ποια -σε οποιαδήποτε, θα λέγαμε, της Ελλάδας- βλέπεις τα αρχαία μνημεία, μοναδική πολιτισμική κληρονομιά, τον πανέμορφο ηλιόλουστο γαλάζιο ουρανό, πλήθος κόσμου που περπατάει στον δρόμο, ακόμα και... σκουπίδια(!).

Άνθρωποι κάθε ηλικίας πετάνε στον δρόμο χαρτάκια, τσίχλες, αποτσίγαρα, ό,τι τέλος πάντων έχουν χρησιμοποιήσει, επειδή λογικά βαριούνται να το πετάξουνε στους πολυάριθμους κάδους που υπάρχουν ακριβώς δίπλα τους.

Η λογική του ότι για αυτόν τον λόγο υπάρχουν οι «σκουπιδιάρηδες», επιτρέψτε μου να πω ότι αποτελεί μια ηλίθια δικαιολογία. Όχι, κύριέ μου με το κουστουμάκι σου, που πηγαίνεις στη δουλειά σου για να βγάλεις τη μηνιαία δόση της Mercedes σου, ο ανθρωπάκος που μαζεύει το σκουπιδάκι σου, και βγάζει ούτε το μισό μεροκάματο από εσένα, δεν σου φταίει σε τίποτα για την κουλτούρα που διαμόρφωσες και που σε έχει καταστήσει (απορώ γιατί) ξακουστό δικηγόρο.

Το να διατηρούμε καθαρή την πόλη στην οποία ζούμε, αποτελεί απαρέγκλιτη ηθική υποχρέωση για τον καθένα μας. Ο σεβασμός που δείχνουμε απέναντι στο περιβάλλον, απέναντι στον συνάνθρωπο και στην κοινωνία, αποδεικνύεται μέσα από αυτή την απλή κίνηση. Παιδεία δεν είναι απλά το να βρω μια δουλειά στο μέλλον που θα μου εξασφαλίσει χρήματα, αλλά το να μπορώ να χρησιμοποιώ όσα αυτή μου προσφέρει, ώστε να βελτιώσω με τη σειρά μου την κοινωνία.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα δω «άνθρωπο» να πετάει κάτι κάτω στον δρόμο, θα πιάσω το σκουπιδάκι του και επιδεικτικά θα του το γυρίσω λέγοντας, «Συγγνώμη, σας έπεσε αυτό».

TAGS:
εμφάνιση σχολίων